فکر میکردم زاویه دید کسانی که وارد دانشگاه شدن خیلی جذاب و کامل تره، خیلی روشنتره، خیلی ویژه تره، خیلی دوست داشتنی تر و نزدیک تر و قابل فهم تره،فکر میکردم تفاهم بیشتره ارتباط بهترههنوز نمیدونم ولی حس میکنم اعتقاد آره ولی دیگه مثل قبل به این چیزا علاقه ندارم! وقتی آقایون تحصیلکرده روشنفکر رو میببنم و هم کلام میشم وحشت زده میشم! با خودم میگم از چه اقشاری وارد دانشگاه شدن، با توانایی یا فقط پول! یعنی نیستن آدم های با شعور روشن فکر ِِ زیبا سیرت که به علت نبود امکانات و شرایط وارد دانشگاه نشدن!و چه بهتر که نشدن!!!!و نیستن آدم های بیماری که امکانات دارن و به واسطه اون الان دانشگاهن؟شاید موضوع پست قبلی که نوشتم منو خیلی خیلی درگیر میکنه.عفت کلام و جذبه و غیرت و ایمان، چیزی نیست که تو دانشگاه تدریس بشه،مطمئنم روشن فکری تو دانشگاه تزریق نمیشه،اما تو خانواده میشه.دوست نداشتم از تحصیلکرده ها انقدر واهمه پیدا کنم،اما کردم.چون تا چندروز پیش آدم تحصیلکرده با عنوان و سمت بسیاااااار مهم تو جامعه ندیده بودم که انقدر بیشعور باشه انقققققدر بیشعور!
همکارم که مدرک فوق لیسانس داره امروز میگفت: معصومه خیلی مثبت و خوبه ولی دیپلم داره، نگاش کردم و گفتم:دیپلم داره!دستش درد نکنه که دیپلم داره،اصلا مرد زندگی اونیِ که دیپلم داره،میخندید بهم ولی داشتم از شدت عصبانیت وکاملا جدی میگفتم.
پرسیدم نجابت داره؟غیرت داره؟شخصیت داره؟ اعتقاد داره؟ عفت کلام داره؟ ببین عزیزم اگه داشت، چنین آدمی دیپلم نداره دکترا داره، فوق دکترا داره.
اونم لبخند میزد و میگفت همه اینارو داره.گفتم پس خوشحال باش، عاقل باش، انسان باش و بهش جدی فکر کن
درباره این سایت